CELE: Zintegrowane fundusze na opiekę zdrowotną i społeczną są jednym z możliwych sposobów poprawy opieki nad osobami o złożonych wymaganiach w zakresie opieki. Gdyby zintegrowane fundusze ułatwiały skoordynowaną opiekę, mogłoby to przyczynić się do poprawy doświadczeń pacjentów oraz wyników opieki zdrowotnej i społecznej, zmniejszyć liczbę możliwych do uniknięcia przyjęć do szpitala i opóźnionych wypisów, a tym samym obniżyć koszty. W tym artykule badamy, czy ten potencjał został zrealizowany w praktyce. Proponujemy ramy oparte na teorii agencji w celu zrozumienia roli, jaką zintegrowane finansowanie może odegrać w promowaniu skoordynowanej opieki, i dokonujemy przeglądu dowodów, aby sprawdzić, czy oczekiwane efekty są realizowane w praktyce. Przeszukaliśmy osiem elektronicznych baz danych i odpowiednich stron internetowych oraz sprawdziliśmy listy referencyjne recenzji i badań empirycznych. Trybunał wyodrębnił dane na temat rodzajów integracji finansowania wykorzystywanych przez programy, ich korzyści i kosztów (w tym niezamierzonych skutków) oraz barier we wdrażaniu. Trybunał zinterpretował nasze ustalenia w odniesieniu do naszych ram. Przegląd obejmował 38 programów z ośmiu krajów. Większość randomizowanych dowodów pochodziła z Australii, a nierandomizowane dowody porównawcze dostępne z Australii, Kanady, Anglii, Szwecji i USA. Żaden z dowodów porównawczych nie wyodrębnił efektu zintegrowanego finansowania; zamiast tego w badaniach oceniano skutki "zintegrowanego finansowania plus zintegrowanej opieki" (tj. "integracji") w odniesieniu do zwykłej opieki. W większości programów (24/38) oceniano wyniki zdrowotne, z których ponad połowa nie wykazała znaczącego wpływu na zdrowie. Wpływ integracji na koszty lub wykorzystanie opieki wtórnej oceniono w 34 programach. W 11 programach integracja nie miała znaczącego wpływu na koszty opieki wtórnej ani na wykorzystanie. Tylko trzy programy zgłosiły znacząco stosowanie opieki wtórnej niższej w porównaniu ze zwykłą opieką. W pozostałych 19 schematach dowody były mieszane lub niejasne. Niektóre programy osiągnęły krótkoterminowe zmniejszenie liczby opóźnionych wypisów, ale istniały anegdotyczne dowody na niezamierzone konsekwencje, takie jak przedwczesne wypisy ze szpitala i zwiększone ryzyko readmisji. Żaden program nie osiągnął trwałego zmniejszenia wykorzystania w szpitalach. Podstawową barierą była trudność we wdrożeniu integracji finansowej, pomimo istnienia wsparcia ustawowego i regulacyjnego. Nawet tam, gdzie udało się połączyć fundusze, kontrola posiadaczy budżetu nad dostępem do usług pozostała ograniczona. Bariery w postaci różnic w ramach wykonania, priorytetach i zarządzaniu były widoczne wśród programów Zjednoczonego Królestwa, podczas gdy trudności w łączeniu różnych systemów informacyjnych były bardziej powszechne. Pomimo tych barier wiele programów - w tym te, które nie przyniosły poprawy zdrowia ani obniżenia kosztów - zgłosiło, że dostęp do opieki poprawił się. Niektóre z tych programów ujawniły znaczny poziom niezaspokojonych potrzeb, a tym bardziej wzrosły koszty całkowite. W polityce często zakłada się, że integracja finansowania będzie promować zintegrowaną opiekę i doprowadzi do lepszych wyników zdrowotnych i niższych kosztów. Zarówno nasze ramy oparte na teorii agencji, jak i dowody wskazują, że związek ten może być słaby. Zintegrowana opieka może odkryć niezaspokojoną potrzebę. Rozwiązanie tego problemu może przynieść korzyści zarówno jednostkom, jak i społeczeństwu, ale całkowite koszty opieki prawdopodobnie wzrosną. Pod warunkiem, że integracja zapewnia poprawę jakości życia, nawet przy dodatkowych kosztach, może jednak oferować stosunek jakości do ceny.