CENTRUM WYMIANY WIEDZY - KNOWLEDGE TRANSFER HUB

I. Zespół sterujący

Pierwszy krok to stworzenie zespołu sterującego odpowiedzialnego za promocję projektu oraz nawiązanie współpracy z ekspertami środowiska medycznego.

Skład zespołu będzie obejmował:

1. liderów opieki zdrowotnej z różnych dziedzin: medycyna, pielęgniarstwo, farmacja, psychologia;
2. przedstawicieli zarządzania opieką w wybranej instytucji medycznej;
3. konsultantów nadzorujących jakość świadczonych usług w placówce opieki zdrowotnej;
4. farmaceutów;
5. ekspertów w dziedzinie badań naukowych;
6. ekspertów do spraw komunikacji.

II. Ustalenie celu działania

Po utworzeniu zespołu sterującego, ale przed przygotowaniem planu działania należy zdefiniować jasne cele, ustalić listę praktyk, które są interwencjami o niskiej wartości oraz są nadużywane w danym wskazaniu medycznym, np. nadmierne stosowanie antybiotyków w leczeniu OZUŚ.

III. Plan działania

Kolejnym krokiem jest przygotowanie planu działania, prowadzącego do skutecznej rezygnacji z praktyki, która była głęboko zakorzenione w codziennym życiu zawodowym lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.

W skład takiego planu wchodzi 5 następujących działań.

1. Przegląd istniejących badań, poprzez:

• Skontaktowanie się z istniejącymi programami (lub projektami pilotażowymi) na szczeblu lokalnym i międzynarodowym w celu zapoznania się z wcześniej stosowanymi protokołami i narzędziami.
• Stosowanie się do zaleceń oraz uaktualnianie wytycznych klinicznych.

2. Wprowadzanie małych zmian organizacyjnych, które przyczynią się do zmiany przyzwyczajeń, poprzez:

• Myślenie o rozwiązaniach w celu przeciwstawienia się obawom związanym z wdrażaniem nowej strategii.
• Na przykład wymaganie szczególnego uzasadnienia diagnostycznego dla przepisania danego antybiotyku.

3. Korzystanie z narzędzi pomocniczych i szablonów:

• Zaprojektowanych z myślą o profesjonalistach, które dostarczają opartych na dowodach informacji na temat deimplementacji danej praktyki
• Opracowanych z myślą o pacjentach, które w zrozumiały sposób wyjaśniają przyczynę decyzji o wycofaniu się z praktyki

Należy zapewnić ich dostępność (zarówno w formie cyfrowej, jak i papierowej) oraz umieścić w widocznym miejscu w gabinecie pracownika służby zdrowia, w celu zachęcenia do ich stosowania.

4. Nawiązanie współpracy z innymi zespołami i ustalenie zasad realizacji świadczeń wobec pacjentów, poprzez:

• Współpracę z profesjonalistami z dziedziny medycyny, pielęgniarstwa, farmacji, pomocy społecznej, psychologii, edukacji społecznej.
• Zaangażowanie maksymalnej liczby świadczeniodawców na danym obszarze geograficznym (szpitale, POZ itd.).
• Promowanie płynnej komunikacji i nawiązywania kontaktów między przedstawicielami różnych dyscyplin.

Porozumiewanie się między jednostkami powinno być oparte na krótkich i asynchronicznych interakcjach w celu znalezienia wspólnego rozwiązania problemów.

5. Maksymalne wykorzystanie technologii poprzez:

• Przechowywanie informacji i zaleceń w elektronicznej lub papierowej historii choroby pacjenta.
• Stworzenie systemu ostrzegania o praktykach, które są niezgodne z zaleceniami.

IV. Analiza i ocena uzyskanych wyników

Przed przejściem do procesu wdrażania danej praktyki ważne jest, aby określić, w jaki sposób otrzymane wyniki będą oceniane.

Pomocne są m.in. wyznaczenie wskaźników oraz znalezienie systemu gromadzenia i monitorowania danych przez:

• Określenie konkretnych, mierzalnych wskaźników, które pomogą sprawdzić, czy cele są osiągane.
• Wybór wskaźników, które są już monitorowane przez inne systemy, takie jak standardy jakości opieki zdrowotnej.
• Identyfikacja istniejących wskaźników lub wizualnych prezentacji zgromadzonych już wcześniej danych, które mogłyby wykryć praktyki o niskiej wartości np. współdzielone Excele, ustrukturyzowane szablony itp.

V. Analiza i ocena doświadczeń pacjentów i specjalistów w kwestii wdrożenia nowej strategii

• Uwzględnienie wskaźników i opracowanie sposobów rejestrowania danych dotyczących satysfakcji wymienionych wyżej grup, biorących udział w projekcie.
• Ocena zadowolenia specjalistów z ich doświadczeń związanych z wyjaśnianiem pacjentom słuszności zmiany danego postępowania.
• Monitorowanie wykorzystania przygotowanych szablonów.

VI. Jak będzie wyglądał follow-up wyników ?

Można zastosować:

• Monitorowanie postępów wdrażania zaleceń tj. ile z osób, które podjęły się przetestowania nowej strategii rezygnuje z próby jej upowszechnienia.
• Przekazywanie informacji zwrotnych na temat realizacji celów zarówno indywidualnie, jak i zespołowo porównywanie osiągniętych wyników z innymi współpracownikami, zespołami lub organizacjami. 

VII. Plan komunikacji z świadczeniodawcami biorącymi udział w projekcie, pacjentami oraz populacją ogólną spoza środowiska medycznego

W celu udanej współpracy, zaleca się opracowanie dobrego planu łączności i porozumiewania się. Będzie to wymagało ścisłej współpracy z ekspertami ds. komunikacji, ponieważ konieczne jest:

1. Zaplanowanie działań komunikacyjnych, które będą informować wszystkich świadczeniodawców na bieżąco o tym, co robimy, poprzez...

• Powiadomienie innych członków organizacji o projekcie oraz wyjaśnienie realizowanego celu, kroków, które należy wykonać i narzędzi, którymi dysponujemy oraz prośba o zapoznanie się z szablonami dla profesjonalistów.
• Dokumentowanie całego procesu, zapisywanie wyników i dzielenie się nimi.

 2. Zastanowienie się, w jaki sposób poinformować pacjentów i ogół społeczeństwa o zmianach…

• Projektowanie kampanii uświadamiających i rozpowszechniających problem oraz nowe rozwiązania.

Na przykład w poczekalni, udostępniając plakaty i broszury, prezentując informacje na ekranach telewizorów itp.

• Organizowanie warsztatów edukacyjnych, seminariów lub sesji grupowych przez cały rok z pacjentami oraz innymi mieszkańcami w celu dzielenia się informacjami na temat podjętych działań.

VIII. Dzielenie się ze uczestnikami projektu zebranym doświadczeniem oraz wiedzą o procesie rezygnacji z danej praktyki

Zgodnie z wynikami oceny wstępnej i ustalonymi celami, jest to moment na stworzenie zespołu, którego zadaniem będzie ich osiągnięcie.

W tym procesie pomocne mogą być:

1. Poszerzanie wiedzy na temat idei rezygnacji z praktyk o niskiej wartości przez…

• Organizowanie sesji informacyjnych w celu podniesienia świadomości na ten temat i opisania metodologii stojącej za eliminacją stosowania praktyk o niskiej wartości.
• Oferowanie warsztatów szkoleniowych, materiałów pomocniczych i indywidualnego mentoringu wśród współpracowników danej placówki.
• Dzielenie się historiami sukcesu innych zespołów i organizacji.
• Bardziej szczegółowa ocena praktyk wybranych do odrzucenia

 2. Szkolenie w zakresie umiejętności komunikacyjnych i opieki skoncentrowanej na jakości świadczonych usług...

• Organizowanie i/lub promowanie szkoleń dla specjalistów w zakresie umiejętności komunikacji interpersonalnej.
• Promowanie i wzmacnianie stosowania dobrych praktyk w celu budowania opartych na zaufaniu relacji między pacjentem a lekarzem.

IX. Komunikacja z pacjentem

Decydującym krokiem strategii będzie przekazanie decyzji każdemu pacjentowi podczas wizyty u lekarza.

Aby zrealizować ten cel konieczne jest podjęcie działań komunikacyjnych skierowanych zarówno do specjalistów, jak i pacjentów, aby przekonać ich o potrzebie zmiany i jej prawdopodobnych korzyściach.

Dlatego stawiamy na jasne przekazanie komunikatu, zarówno w gabinecie pracownika służby zdrowia, jak i poza nim, oraz wyjaśnienie powodów stojących za decyzją o rezygnacji z danej praktyki.

Plakaty, warsztaty, ulotki, filmy objaśniające będą bardzo mile widziane - w rzeczywistości wszystko, co pomoże przekazać konkretną wiadomość jak największej liczbie specjalistów i pacjentów!

X. Podsumowanie

Ostatnim krokiem jest analiza wyników, wyciągnięcie wniosków z osiągniętych sukcesów i porażek oraz przeanalizowanie i podsumowanie osiągnięć na różnych polach projektu. Umożliwi nam to kontynuowanie projektu, ulepszanie go, poszerzanie wpływu i zachęcanie innych zespołów do przyłączenia się do rezygnacji z praktyk o niskiej wartości.

Przydatne działania wspierające ocenę i analizę wdrożonych działań to m.in.:

• Systematyczna ocena porównawcza spadku poziomu stosowania LVCPs w stosunku do stanu sprzed wdrożeniem nowej strategii.
• Zbieranie danych na temat zadowolenia i doświadczeń specjalistów i pacjentów w trakcie procesu – ankiety, sesje grupowe i/lub indywidualne wywiady pogłębione
• Analizowanie prowadzonych działań i ocena ich ilości m.in. ile sesji szkoleniowych zostało przeprowadzonych, ile działań komunikacyjnych, ile wzmianek o projekcie pojawiło się w mediach?
• Analiza jakości kampanii promocyjnej oraz odbioru przez ogół społeczeństwa, do którego była skierowana

Wyciągnięcie wniosków i identyfikacja możliwości poprawy:

• Przeprowadzenie wewnętrznej analizy tego, co zadziałało, a co nie.
• Nieustanne aktywne działanie, poprzez zaangażowanie wszystkich podmiotów i myślenie o strategiach kontynuowania rezygnacji z już realizowanych praktyk, a także włączanie nowych.
• Poszukiwanie miejsc na zmiany i ulepszenia w celu poprawy jakości usług dla specjalistów, pacjentów i opiekunów.

Upublicznienie wyników poprzez:

• Szczegółowe wyjaśnienie wszystkich założeń projektu i omówienie działań, które udało się przeprowadzić.
• Organizowanie warsztatów z misją poprawy jakości praktyk klinicznych i/lub zwrócenia uwagi na dotychczasowe doświadczenia pacjentów.
• Zachęcanie innych zespołów do promowania tego typu projektów obszarze ich praktyki klinicznej.
• Podsumowanie kluczowych czynników, które przyczyniły się do osiągnięcia sukcesu projektu.
• Oferowanie szczegółowych pakietów wdrożeniowych partnerom i organizacjom, aby zachęcić do powielania danej praktyki przez inne zespoły i w innych regionach.
• Udostępnianie informacji o wynikach w profesjonalnych portalach medycznych, mediach oraz sieciach społecznościowych, aby mogła dotrzeć do jak największej liczby profesjonalistów.