Koordynacja opieki ma kluczowe znaczenie dla uniknięcia potencjalnego ryzyka fragmentacji opieki u osób o złożonych potrzebach opiekuńczych. Chociaż istnieje wiele empirycznych i koncepcyjnych podejść do pomiaru i poprawy koordynacji opieki, wykorzystanie teorii jest ograniczone przez jej złożoność i szeroką zmienność dostępnych ram. Systematycznie identyfikowaliśmy i kategoryzowaliśmy istniejące teoretyczne ramy koordynacji opieki na nowe sposoby, aby uczynić związek teorii z praktyką bardziej dostępnym. Aby zidentyfikować odpowiednie ramy, przeszukaliśmy MEDLINE(R), Cochrane, CINAHL, PsycINFO i SocINDEX od 2010 do maja 2018 r. oraz różne inne źródła niebibliograficzne. Podsumowaliśmy charakterystykę ram i zorganizowaliśmy je za pomocą kategorii z sustainable intEgrated chronic care modeLs dla wielochorowalności: delivery, FInancing i performancE (SELFIE). Na podstawie opinii ekspertów skategoryzowaliśmy dostępne ramy, rozważac, czy odnoszą się one do czynników kontekstowych, do jakiego miejsca się odnoszą i ich elementów projektu. Zastosowaliśmy predefiniowane kryteria wyboru badań i abstrakcji danych. Spośród 4389 cytowań zidentyfikowaliśmy 37 bardzo zróżnicowanych ram, w tym 16 ostatnich ram niezidentyfikowanych przez poprzednie recenzje. Niewiele z nich doprowadziło do opracowania środków (39%) lub inicjatyw (6%). Zidentyfikowaliśmy 5, które są najbardziej istotne dla podstawowej opieki zdrowotnej. Ramy 2018 weavera i in., opisujące relacje między szerokim zakresem domen specyficznych dla podstawowej opieki zdrowotnej, mogą być najbardziej przydatne dla osób badających skuteczność podejść do koordynacji podstawowej opieki zdrowotnej. Zidentyfikowaliśmy również 3 ramy skoncentrowane na lokalizacji i cechach projektowych wdrożenia, które mogą okazać się szczególnie przydatne dla osób odpowiedzialnych za wdrażanie koordynacji opieki. DYSKUSJA: W niniejszym przeglądzie zidentyfikowano najbardziej kompleksowe ramy i ich główne akcenty dla kilku zastosowań związanych z ogólną praktyką. Szersze stosowanie tych ram w projektowaniu i ocenie podejść koordynacyjnych może zwiększyć ich spójne wdrażanie i pomiar. Przyszłe badania powinny podkreślać ramy skoncentrowane na wdrażaniu, które lepiej identyfikują czynniki i mechanizmy, dzięki którym inicjatywa osiąga wpływ.