Kontekst: Ostatnio wymagania jakościowe, finansowe i regulacyjne skłoniły lekarzy do poszukiwania możliwości dostosowania się do szpitali. Motywacja do dostosowania ze strony lekarzy i szpitali przyspiesza obecnie, ponieważ nowy paradygmat reformy opieki zdrowotnej wymaga większego skupienia się na poprawie jakości, kosztów i wydajności. PYTANIA/CELE: (1) identyfikujemy kluczowe czynniki wpływające na modele dopasowania lekarz-szpital; (2) podsumować komanowanie jako model dopasowania lekarz-szpital; oraz (3) zbadać szczegółowe studium przypadku kozarządzania jako opcję lepszego dostosowania lekarzy do celów szpitalnych w zakresie jakości, bezpieczeństwa i wyników. Przeprowadzono abstrakcyjny przegląd Medline, który zidentyfikował 45 odniesień, które omawiają opcje dostosowania lekarz-szpital. Żaden ze zidentyfikowanych artykułów nie podaje szczegółowego przykładu udanych struktur wyrównania. Szczegółowe studium przypadku udanego programu dostosowania do komanagementu jest poddawane przeglądowi. Kluczowymi czynnikami wpływającymi na dostosowanie są stopy wzrostu szpitali, malejące refundacje oraz możliwość poprawy jakości, obniżenia kosztów i zwiększenia wydajności. Dwie ogólne strategie dostosowania obejmują integrację nieekonomijną i/lub gospodarczą. W naszym przykładzie współzarządzanie z integracją gospodarczą zostało wybrane jako preferowana struktura dostosowania lekarzy do szpitali. Wybór struktury będzie się różnić w zależności od istniejących relacji i zarządzania szpitalem i lekarzami w docelowym obszarze zainteresowania. Miarą sukcesu w budowaniu dopasowania lekarz-szpital jest poprawa opieki nad pacjentem, zmniejszenie kosztów świadczenia opieki i poprawa relacji między lekarzami a kierownictwem szpitala.