Cele:
Nawet w przypadku zapewnienia wsparcia zewnętrznego, finansowania programów i dobrej infrastruktury teleinformatycznej, wdrażanie opieki zintegrowanej może w dalszym ciągu utrudniać wiele czynników, które opóźniają wprowadzanie zmian lub ograniczają ich zakres. Są to między innymi sprawy prawne związane z zarządzaniem danymi, niechęcią jednostek w i poza organizacją wobec wprowadzania zmian, bariery kulturowe hamujące wykorzystanie technologii, nieadekwatne zachęty finansowe i niedostatki wiedzy lub umiejętności. Czynniki te muszą zostać rozpoznane na wczesnym etapie, a także winien być opracowany plan minimalizowania ich negatywnego oddziaływania.

• Działania służące eliminowaniu barier: prawnych, organizacyjnych, finansowych, umiejętności.
• Zmiany procedur w celu dostosowania ich do przepisów prawa, w szczególności prawa medycznego, zarządzanie wiedzą i danymi, dzielenie się danymi – to czynniki, które mogą podtrzymywać innowacje.
• Przekształcanie organizacji i zasad współpracy na rzecz promocji „przekraczania barier”
• („integracja normatywna”).
• Wsparcie od organizacji w zakresie zmian behawioralnych i organizacyjnych.
• Szkolenia w celu zwiększania umiejętności w zakresie technologii informacyjno-komunikacyjnych i przyspieszania wdrażania potrzebnych rozwiązań.

Skala oceny:

0 – Brak świadomości wpływu czynników hamujących na opiekę zintegrowaną.

1 – Świadomość czynników hamujących, lecz brak systematycznego podejścia do zarządzania nimi.

2 – Strategia eliminowania czynników hamujących uzgodniona na wyższym szczeblu (np. wśród kierownictwa).

3 – Rozpoczęto realizację planu wdrożenia i procesu eliminowania czynników hamujących w organizacji.

4 – Powszechnie wykorzystuje się opracowano rozwiązania służące eliminowaniu czynników hamujących.

5 – Wysoki wskaźnik realizacji projektów i programów; czynniki hamujące nie stanowią problemu w kontekście zmian w udzielaniu świadczeń i w ich wdrażania.