CENTRUM WYMIANY WIEDZY - KNOWLEDGE TRANSFER HUB

Kontekst: Jakość usług opieki zdrowotnej oferowanych osobom cierpiącym na choroby przewlekłe często nie spełnia standardów w Danii lub na arenie międzynarodowej. Populacja składająca się z osób z chorobami przewlekłymi jest duża i stanowi około 70% całkowitych wydatków na opiekę zdrowotną. Biorąc pod uwagę, że zasoby są ograniczone, konieczne jest określenie skutecznych metod poprawy jakości opieki. Porównywanie systemów opieki zdrowotnej jest dobrze znaną metodą identyfikowania nowej wiedzy dotyczącej np. metod i zasad organizacyjnych. Kaiser Permanente (KP), zintegrowany system opieki zdrowotnej w USA, jest uznawany za zapewniający wysokiej jakości opiekę przewlekłą; w pewnym stopniu wynika to z wdrożenia przez KP modelu opieki przewlekłej (CCM). Model ten zaleca szereg praktyk zarządzania opartych na dowodach, które wspierają wdrażanie medycyny opartej na dowodach. Nie jest jednak jasne, które praktyki zarządzania w CCM są najbardziej skuteczne i w jakich kombinacjach. Ponadto zachęty finansowe i publiczne raportowanie wyników są często uważane za skuteczne w poprawie jakości usług opieki zdrowotnej, ale nie zostało to jeszcze ostatecznie udowodnione. CEL: Celem niniejszej rozprawy jest opisanie wpływu uwarunkowań, takich jak struktury organizacyjne i praktyki zarządzania, w tym dwie wybrane zachęty, na jakość opieki w chorobach przewlekłych. Rozprawa opiera się na czterech badaniach mających następujące cele: 1) identyfikacja struktur i zasad na poziomie makro- lub systemu opieki zdrowotnej struktur organizacyjnych i zasad, które wpływają na jakość ujścia opieki zdrowotnej, w oparciu o porównanie KP i duńskiego systemu opieki zdrowotnej; 2) identyfikacja na poziomie mezo- lub organizacyjnym praktyk zarządzania z pozytywnym wpływem na wskaźniki badań przesiewowych w kierunku hemoglobiny A1c i profilu lipidowego w cukrzycy; 3) ocena wpływu CCM na jakość uśmierceń zdrowotnych i ciągłość opieki w duńskim otoczeniu; 4) ocena na poziomie mikro- lub praktycznym wpływu zachęt finansowych i publicznej sprawozdawczości na temat wyników na zachowanie specjalistów i jakość opieki. METODY I WYNIKI: Korzystając z danych wtórnych, KP i duński system opieki zdrowotnej zostały porównane pod względem sześciu centralnych wymiarów: populacji, pracowników służby zdrowia, organizacji opieki zdrowotnej, wzorców wykorzystania, pomiarów jakości i kosztów. Istniały różnice między tymi dwoma systemami we wszystkich wymiarach, komplikując interpretację ustaleń. Na przykład zaobserwowane różnice mogą wynikać z podobnych tendencji w dwóch systemach opieki zdrowotnej, które obserwowano w różnym czasie, a nie z prawdziwych różnic strukturalnych. Wydatki w obu systemach opieki zdrowotnej zostały skorygowane o różnice w obsługiwanych populacjach i sile nabywczej walut. Nie istniały jednak żadne zwalidowane metody korygowania zaobserwowanych różnic w kombinacjach przypadków chorób przewlekłych. Dane z populacji około pół miliona pacjentów z cukrzycą w dużym zintegrowanym amerykańskim systemie opieki zdrowotnej powiązanym z 41 ośrodkami medycznymi stosującymi 15 różnych praktyk zarządzania CCM były podstawą do zidentyfikowania skutecznych praktyk zarządzania. Dzięki zastosowaniu modelowania statystycznego praktyka zarządzania alertami dostawców została zidentyfikowana jako najbardziej skuteczna w promowaniu badań przesiewowych w kierunku hemoglobiny A1c i profilu lipidowego. CCM został wykorzystany jako ramy do wdrożenia czterech programów rehabilitacyjnych. Model promował ciągłość opieki i jakość uśluń ochrony zdrowia. W badaniu opracowano nowe praktyki zarządzania, a znane praktyki zostały rozwinięte. Jednak obserwacyjny charakter badania ograniczał uogólnialność wyników. W ustrukturyzowanym badaniu literatury koncentrującym się na wpływie zachęt finansowych i sprawozdawczości publicznej na jakość usług opieki zdrowotnej zidentyfikowano niewiele badań dokumentujących efekt. Wyniki były różne, a ważne aspekty programu lub zmienne kontekstowe były często pomijane. Opracowano model opisujący wpływ tych dwóch zachęt na zachowanie pracowników służby zdrowia i ich interakcje z organizacjami, w których służą. NA poziomie makro różnice organizacyjne między KP a duńskim systemem opieki zdrowotnej związane z sektorami podstawowej opieki zdrowotnej, wzorcami wykorzystania i jakością usług opieki zdrowotnej, potwierdzając hipotezę, że koncentracja KP na podstawowej opiece zdrowotnej jest korzystną formą organizacji. Na poziomie mezo, korzystanie z CCM poprawiło jakość usług opieki zdrowotnej, ale efekt jest skomplikowany i zależny od kontekstu. CCM okazał się przydatny w duńskim systemie opieki zdrowotnej, a model był również dalej rozwijany w duńskim otoczeniu. Na poziomie mikro jakość została poprawiona dzięki zachętom finansowym i ujawnianiu informacji w złożonej interakcji z innymi centralnymi czynnikami w środowisku pracy pracowników służby zdrowia.