Cele:
Autorami wielu najlepszych idei mogą być klinicyści, pielęgniarki i inni pracownicy, którzy dostrzegają obszary wymagające poprawy. Takie innowacje wymagają uznania, oceny i w miarę możliwości odpowiedniego dostosowania, tak żeby były korzystne w skali całego systemu. Szkoły wyższe i firmy prywatne są jednocześnie coraz bardziej zainteresowane zaangażowaniem się w otwarte innowacje, rozwijanie nowych technologii, testowanie usprawnień procesowych i realizowaniem nowych świadczeń, które będą zaspokajać potrzeby pacjentów. Warto również wyjść poza system i wykorzystać doświadczenia innych organizacji, regionów a nawet krajów, które borykają się z podobnymi problemami. W ujęciu ogólnym implikuje to taki sposób zarządzania procesem innowacji, który przyniesie najlepsze wyniki dla organizacji, a także zapewni, że dobre pomysły będą promowane i nagradzane.

• Szybsze przyjmowanie sprawdzonych pomysłów.
• Odgórne promowanie atmosfery innowacyjności wraz z gromadzeniem i rozpowszechnianiem dobrych praktyk.
• Uczenie się wewnątrz organizacji, a także od innych, w celu rozszerzania horyzontów i przyspieszania zmian.
• Angażowanie np. szkół wyższych i/lub firm prywatnych w proces innowacji.
• Stosowanie innowacyjnych sposobów podejścia do zamówień.
• Udział w projektach regionalnych, krajowych lub europejskich.

Skala oceny:

0 – Proces zarządzania innowacjami nie istnieje.

1 – Innowacje są promowane, brak jest jednak ogólnego planu.

2 – Innowacje są wychwytywane, istnieją mechanizmy wspierania transferu wiedzy.

3 – Formalny proces zarządzania innowacjami został zaplanowany i częściowo wdrożony.

4 – Formalny proces zarządzania innowacjami istnieje i został wdrożony na szeroką skalę.

5 – Znaczące otwarcie na innowacje w powiązaniu z systemowym rozpowszechnianiem dobrych praktyk.