Opieka koordynowana w Polsce
Zgodnie z definicją Europejskiego Biura ds. Zintegrowanej Opieki Zdrowotnej, będącego częścią Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), opieka koordynowana to „koncepcja świadczeń związanych z diagnozowaniem, leczeniem, opieką, rehabilitacją i promocją zdrowia w wymiarze nakładów, realizacji i organizacji świadczeń oraz zarządzania”. Koordynowana opieka zdrowotna prowadzi do poprawy dostępności, jakości oraz efektywności opieki, a także poziomu satysfakcji pacjenta.
Z praktycznej perspektywy, koordynowany system realizacji świadczeń można określić mianem bliskich, roboczych relacji między różnymi służbami i usługami, takimi jak szpitale, policja, opieka domowa, zdrowie publiczne, opieka społeczna i inne związane ze zdrowiem.
Kluczową cechą opieki koordynowanej jest jej różnorodność, w zależności od poziomu aktywności i stopnia integracji. Mimo że opieka koordynowana może w systemach opieki zdrowotnej przybierać różne formy, cechą wspólną jest to, że luki w integracji na jednym poziomie mogą mieć negatywny wpływ na integrację na pozostałych poziomach. Przykładem takiej współzależności jest związek między opieką medyczną świadczoną w trybie ostrym a pierwszym punktem kontaktowym dla pacjenta wchodzącego do systemu opieki: gdy POZ dobrze pełni funkcję „strażnika” oceniającego sytuację i kierującego pacjenta na dalsze szczeble systemu, z szybko stawianą diagnozą, obciążenie na poziomie opieki w trybie ostrym będzie mniejsze.
Zarys opieki koordynowanej dla Polski
Opieka koordynowana dla Polski to połączenie wiele elementów charakterystycznych dla systemu zintegrowanej realizacji świadczeń. Jest to zestaw elementów wynikających z analiz międzynarodowych przykładów opieki koordynowanej, literatury przedmiotu, istniejących w Polsce analiz systemu opieki zdrowotnej, a także pogłębionych debat z krajowymi interesariuszami centralnego szczebla, ekspertami, naukowcami, pacjentami i personelem medycznym.
Cel opieki koordynowanej w Polsce:
■ Wzrost satysfakcji pacjenta;
■ Lepsza jakość opieki;
■ Wdrożenie opieki z pacjentem w centrum uwagi;
■ Wzrost efektywności profilaktyki zdrowotnej: pierwotnej (I fazy), wtórnej (II fazy) i III fazy;
■ Optymalizacja procesu diagnostyczno-terapeutycznego, znajdująca wyraz w stosowaniu w diagnostyce i leczeniu chorób trafnych środków ukierunkowanych na osiągnięcie rezultatu;
■ Współpraca personelu ochrony zdrowia podczas realizacji świadczeń;
■ Poprawa efektywności kosztowej w zakresie diagnostyki i leczenia.
W 2013 r. Ministerstwo Zdrowia RP (MZ) i Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) zainicjowały dyskusję na temat opieki koordynowanej w reakcji na problem rozdrobnienia realizacji świadczeń oraz w celu poprawy efektywności i wydajności systemu opieki zdrowotnej. MZ i NFZ postanowiły udostępnić środki z UE na opracowanie i pilotażowe wdrożenie koordynowanego systemu realizacji świadczeń w Polsce.
Program opieki koordynowanej dla Polski opiera się na założeniu realizacji 3 modeli opieki koordynowanej, w których zasadniczą rolę będzie odgrywała podstawowa i ambulatoryjna opieka zdrowotna z elementami profilaktyki. Modele uwzględniają potrzeby pacjentów a także możliwości systemu ochrony zdrowia.
Zaprojektowanie modelu opieki koordynowanej w podstawowej opiece zdrowotnej w Polsce, a dokładniej opracowanie zapewniającego ciągłość opieki pakietu świadczeń dla wybranych świadczeniodawców, począwszy od profilaktyki i badań przesiewowych, do zarządzania przypadkami priorytetowych chorób niezakaźnych to pierwszy krok ku wdrożeniu programu opieki koordynowanej. Dodatkowo, istotne znaczenie ma wzrost efektywności i jakości usług oraz satysfakcji opinii publicznej.
Więcej informacji, w tym podsumowanie projektu pilotażowego wprowadzającego opiekę koordynowaną w Polsce - POZ PLUS możesz znaleźć pod adresem: